انسان فهیم
انسان فهیم
مقدمه :
ما دوست داریم از انجام هر کاری نهایت لذت راببریم اما معمولا نمی توانیم نمی شود :
-
لذت از نماز
- لذت از روزه
- لذت کتاب خواندن : الْکُتُبُ بَسَاتِینُ الْعُلَمَاء .. چون از کتاب خوندن لذت نمی بریم سرانه ش پایین است
- لذت شعر خواندن
- لذت نهج البلاغه خواندن
- لذت امیرالمومنین داشتن
- لذت خدا داشتن
- لذت زندگی
با حفظ مقدمه :
ما از کارهای مختلف بخاطر پایین بودن فهم و معرفتمان لذت نمی بریم . لذت بردن متوقف بر فهم و شعور است . هر چقدر بیشتر بفهمیم بیشتر لذت میبریم .اهل بیت مردم را تشویق به بیشتر فهمیدن می کردند و برای آنهایی که بیشتر می فهمیدند بیشتر ارزش قائل می شدند . این توجه اهل بیت در زمان حضرت صادق به اوج خودش رسید . تلاش امام صادق برای بالا بردن سطح فهم دینی قابل تقدیر و ستایش است .
· عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ لِی جَاراً کَثِیرَ الصَّلَاةِ کَثِیرَ الصَّدَقَةِ کَثِیرَ الْحَجِّ لَا بَأْسَ بِهِ قَالَ فَقَالَ یَا إِسْحَاقُ کَیْفَ عَقْلُهُ قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَیْسَ لَهُ عَقْلٌ قَالَ فَقَالَ لَا یَرْتَفِعُ بِذَلِکَ مِنْه (ذَکَرْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا فَأَحْسَنْتُ عَلَیْهِ الثَّنَاءَ فَقَالَ لِی کَیْفَ صَلَاتُه )
حکایات :
· یکى از دوست خود مىگفت 2 ساعت بعد از نصف شب آمدند در خانهمان را زدند ما از خواب بیدار شدیم رفتیم پشت در گفتیم بفرما دیدیم یک نفر آمده مىگوید من خواستم نماز شب بخوانم فکر کردم خانه خودمان سر و صدا است آمدم اینجا شب بخوانم. این کمبود فهم دارد.
· یک شخصى در یک مزرعهاى خیلى گریه و دعا و مناجات مىکرد، گفتند: خدایا پهلوى تو خیلى آبرو دارد، گفتند: برویم ببینیم مخش چقدر کار مىکند، رفتند گفتند: آرزویت چیست؟ گفت: آرزو مىکنم که خدا یک خر خلق کند که این علفها را بخورد. گفت: دیدید مخش نمىکشد. یک کویرى را اگر کسى ببیند یکى مىگوید عجب جایى است براى گل زدن. یکى مىگوید عجب جایى است براى تاسیس یک کارخانه. یکى مىگوید عجب جایى است براى دیم کارى. یکى مىگوید عجب جایى است براى باغ پسته و انار یکى مىگوید عجب جایى است براى دامدارى. باید دید که فکر چقدر کار مىکند.
· امام باقر : وَ قَالَ ع الْکَمَالُ کُلُّ الْکَمَالِ التَّفَقُّهُ فِی الدِّین .
· المناقب لابن شهرآشوب قَالَ أَبُو بَصِیرٍ لِلْبَاقِرِ ع- مَا أَکْثَرَ الْحَجِیجَ وَ أَعْظَمَ الضَّجِیجَ- فَقَالَ بَلْ مَا أَکْثَرَ الضَّجِیجَ وَ أَقَلَّ الْحَجِیجَ- أَ تُحِبُّ أَنْ تَعْلَمَ صِدْقَ مَا أَقُولُهُ وَ تَرَاهُ عِیَاناً- فَمَسَحَ یَدَهُ عَلَى عَیْنَیْهِ وَ دَعَا بِدَعَوَاتٍ فَعَادَ بَصِیراً- فَقَالَ انْظُرْ یَا أَبَا بَصِیرٍ إِلَى الْحَجِیجِ- قَالَ فَنَظَرْتُ فَإِذَا أَکْثَرُ النَّاسِ قِرَدَةٌ وَ خَنَازِیرُ- وَ الْمُؤْمِنُ بَیْنَهُمْ مِثْلُ الْکَوْکَبِ اللَّامِعِ فِی الظَّلْمَاءِ- فَقَالَ أَبُو بَصِیرٍ صَدَقْتَ یَا مَوْلَایَ- مَا أَقَلَّ الْحَجِیجَ وَ أَکْثَرَ الضَّجِیجَ- ثُمَّ دَعَا بِدَعَوَاتٍ فَعَادَ ضَرِیراً-
· قَالَ الْبَاقِرُ ع: إِذَا حَدَّثْتُکُمْ بِشَیْءٍ فَاسْأَلُونِی مِنْ کِتَابِ اللَّه کافى، ج 1، ص 60.
· قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع الْمُتَعَبِّدُ عَلَى غَیْرِ فِقْهٍ کَحِمَارِ الطَّاحُونَةِ یَدُورُ وَ لَا یَبْرَح
· قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع مَعَاشِرَ النَّاسِ الْفِقْهَ ثُمَّ الْمَتْجَرَ الْفِقْهَ ثُمَّ الْمَتْجَرَ وَ اللَّهِ الرِّبَا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا أَخْفَى مِنْ دَبِیبِ النَّمْلِ عَلَى الصَّفَا
· معمول «معاویة» آن بود که هرگاه پیشآمدى براى او اتفاق مىافتاد، نامهاى به یکى از همدستانش مىنوشت و غیر مستقیم پاسخ آنرا از حضرت على علیه السّلام مىگرفت! هنگامى که حضرت على علیه السّلام شهید شد و او اطلاع یافت- با همه عداوتهائى که نسبت به آن حضرت ابراز مىداشت- گفت: ذهب الفقه و العلم بموت ابن ابى طالب»؛ فقه و علم با مرگ پسر «ابو طالب» از میان رفت. به دنبال این اظهار تأسف، برادرش عتبه گفت: مواظب باش که سخن تو و اظهار تأسفى که نسبت به مرگ پسرابو طالب مىدارى به گوش شامىها نرسد! «معاویه» گفت: (دست از این یاوه گوئىها بردار) مرا به حال خود واگذار فضائل پنج تن علیهم السلام در صحاح ششگانه اهل سنت، ج3، ص: 152
· عن النبی : لکلّ شیء عماد و عماد هذا الدّین الفقه.
· در مناجات مىخوانیم «فَعَصَیْتُکَ بِجَهْلِى» (إقبالالأعمال، ص 385)
· «إِنَّمَا التَّوْبَهُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَهٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِنْ قَریبٍ فَأُولئِکَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ کانَ اللَّهُ عَلیماً حَکیماً» (نساء/ 17
